Dankzij Corona werkt vrijwel iedereen met een kantoorbaan al maanden thuis. En het advies van de premier is om dat in ieder geval tot 1 september zo te houden. Een advies dat voor mij als zelfstandige nadelen heeft, maar gelukkig ook voordelen. Natuurlijk, net als iedereen mis ik de dynamiek van de fysieke bijeenkomst, de gezelligheid en buzz om een vergadering heen: de inefficiënties in het sociale contact die zo belangrijk zijn voor de effectiviteit daarvan. Ook zijn alle kansen om te netwerken op seminars, trainingen en congressen compleet verdampt en daarmee een deel van de kans om aan nieuw werk te komen. Maar gelukkig zijn er LinkedIn en search bureaus, evenals een in mijn loopbaan gegroeide reputatie en netwerk. Dus aan werk vooralsnog geen gebrek.

Evidente voordelen zijn de bespaarde reistijd en fileleed, alhoewel een stukje rijden met op de radio een lekker nummer of een goed gesprek zeker ook ontspanning heeft. Kosten voor het huren van een flexwerkplek hoef ik niet te maken, wat maandelijks al gauw 150 tot 200 euro scheelt. Maar misschien wel het belangrijkste voordeel had ik niet vooraf bedacht. Eergisteren, toen ik onder mijn bureau kroop om iets op te rapen, ging ik door mijn rug, zoals dat heet. Opstaan, bukken, gaan zitten en uit bed komen kosten nu de grootste moeite en autorijden of fietsen zit er absoluut niet in. Onder ‘normale’ omstandigheden had mij dat komende week flink wat afspraken en zelfs omzet gescheeld. Maar nu ieder gesprek en iedere vergadering op afstand plaatsvindt, kan ik rustig doorwerken en hoef ik mezelf niet te verwijten dat ik (nog) geen arbeidsongeschiktheids-verzekering heb afgesloten. Wat over niet al te lange tijd overigens geen vrije keuze meer zal zijn. Misschien maar beter ook.